♥Resignation: The Finale

"Kinakabahan na naman ako."

Maagang bumangon si Ethan.  Pupungas-pungas pa ito at kagaya ng kanyang nakagawian, tinext nya agad ang nobya.

"Good morning, illy! <3  Orientation ulit handle ko mamaya, t'yak OT ako nito.  I miss you na. and I love you soooo much!"

Pagkatapos nito ay agad na rin siyang naligo at nagbihis para pumasok.

Mabilis ang takbo ng oras ng araw na iyon. Naging busy at okupado ng trabaho ang magkasintahan. Mas maagang makauuwi ngayon si Audrey.

"Out ko na, illy. Daan ako sa office mo? =)"  email ni Audrey sa kasintahan.

Mula ng dumating ang pinsan niya dito sa 'pinas buhat ng Amerika ay napagpasyahan na rin ni Audrey na magpatransfer sa Manila area. Nakipagshare siya sa condo nito.

"Sure, illy. Paperworks na lang naman ako. Aga mo ngayon ah? Punta ka dito, dala ka ng food! =)"

Pwede namang ipagpaliban na lang ni Ethan ang trabaho pero nakaugalian na nitong tapusin ang lahat ng ito kung kaya namang tapusin within the day. Isa sa mga katangian niya na nagustuhan ng boss niya kaya siya nairekomendang maging Senior Training Specialist. Naging mabilis ang pag-unlad sa career ng dalawang magkasintahan. Naging Assistant Manager naman si Audrey. Tatlong taong produktibong paggawa, tatlong taong produktibong relasyon. Bagay na hindi naikakaila ng magnobyo sa kanilang mga sarili. Gayunman, hindi nila napag-uusapan ang tungkol dito sapagkat masaya naman sila pareho sa takbo ng kanilang buhay.

Pagkatapos mag-out ni Audrey ay dumaan muna ito sa cafeteria, at naghanap ng food na favorite ni Ethan -- Tacos.  Bibili dapat siya ng dalawa para sa kanila lamang, pero naalala nito na baka nandun pa ang ilan sa kanilang mga kaibigan kaya't minabuti nitong bumili ng isang box.

Pagdating pa lang niya sa floor ng nobyo ay nakasalubong agad nito si Mitch. "Hey Audrey! Napadaan ka! Na-miss kita." agad nitong beso sa kaibigan. "Yup, medyo maluwag sched ko ngayon kaya naisipan ko na rin na dumaan dito. Baka sumabay na ako kay Ethan pag-uwi." Sagot ni Audrey. "How sweet. O siya, powder room lang ako. Hinihintay ka na yata ng prince charming mo dun sa loob." "Okay, Balik ka agad ha, May food ako dito."

"Ethan!" Pagpasok ni Audrey sa training department.

" 'drey! Tara upo ka dito, ano dala mong pagkain?" Bati ni Ethan kay Audrey.

"Food agad? Pwede namang magkiss muna di ba?"  Sabay halik ni Audrey sa pisngi ng nobyo.

Sumabad naman si Edward sa dalawa. "Ang sweet naman! May pasalubong ka rin ba sa amin ni Mitch? Gutom na rin kami eh. Haha!"

"Oo naman. Dapat nga dalawa lang bibilhin ko eh, naalala ko kayo kaya isang box na binili ko." Sagot ni Audrey.

"Tacos ba yan? Tara ubusin na natin yan. Nawala si Mitch ah, tayo na lang umubos nito. Haha!" Biro naman ni Ethan.

Pumwesto na sa pantry ang tatlo. Siya ring dating ni Mitch. "Wow… Tacos. Alam na alam mo talaga, drey, ang fave ng prince charming mo ah."

"Haha. Syempre naman. Love na love ko yata yan." Sabay kurot nito sa pisngi ng kasintahan.

"Kaya nga love na love ko rin 'tong babaeng 'to eh!" Gumanti naman ng pisil si Ethan sa ilong ni Audrey.

"Aray! Yan na naman pinag-initan mo. Haha." sabay tapik sa kamay ng isa.

"Baka langgamin kayo diyan ha. Hahaha!" si Edward naman habang kumakagat ng taco.

"Kumain ka na lang ng kumain d'yan. Malamang nagkaka-miss-an na naman yang dalawang yan." si Mitch.

Sinusubuan pa ni Audrey ng pagkain si Ethan para maipakita dito na talagang na-miss rin niya ang mahal niya. "Masarap?" tanong niya habang nakangiting nakamasid sa boyfriend.

"Wala ng mas sasarap pa sa pagmamahal mo, illy!" sagot ni Ethan.

"Anjologs dude! Hahaha!" Sabad ulit ni Edward, "Kelan ba kayo papakasal? Hahaha."

"Siraulo!" sangga ni Ethan, "Bata pa kami, hahaha!"

"Batang isip, kamo!" si Mitch naman, "Para kayong PBB teens d'yan eh. Hahah!"

"Oo nga, kailan mo ba ako papakasalan, illy?" Pabirong tanong ni Audrey kay Ethan.

"Ha?!"  pagkabigla ni Ethan.

"Biro lang, hahaha!" bawi naman ng isa.

"Grabe tagal nyo na rin, ha? Three years na nga ba?"

"and counting." sabi ni Audrey.

"Buti na nga lang natanggap ako dito eh. Alam nio bang tagilid ako nung nag-apply ako dito?" Kwento ni Ethan.  "Anghigpit kasi sa HR. Pati earrings kong nananahimik napansin."

"Eh bawal naman kasi talaga yan."

"Sa nakalimutan kong tanggalin eh." depensa ni Ethan sa sarili.

"Buti pumasa ka." Si Audrey.

"At nakilala mo ako?" Nakangiting sagot ni Ethan.

"Hindi, buti pumasa ka at may trabaho ka ngayon na maganda."

"Para sa future nyo naman yan, 'drey. Hahah" Buska ni Edward.

Kainan at tawanan ang mga magkakaibigan. Agad rin naman silang natapos at bumalik sa trabaho.

Nakipagkwentuhan muna si Audrey sa kaibigang si Mitch. Hindi naman nakaila kay Ethan na ang usapan ng dalawa ay paglagay sa tahimik. Pareho na nga rin naman silang independent. Alam nilang kaya na rin nilang tumayo sa mga sarili nilang paa. Ano pa nga ba ang hinihintay nilang pagkakataon? 

Mabilis na kumilos ang kamay ng orasan. Bago pa man gumabi ng husto ay napagdesisyunan na nilang umuwi. "Wrong timing pala pag-iwan ko sa kotse. Tinamad akong magdrive kaninang umaga eh." sabi ni Ethan. "Ayus lang, taxi na lang ba tayo or bus? Mukha namang hindi na matraffic." sagot ni Audrey. "Bus na lang tayo. Malapit lang naman yung condo nyong magpinsan di ba?" "Yup, mga 15 minutes siguro andun na tayo. Hindi naman na rush hour."

Sumakay na ang dalawa sa pinakamalapit na bus stop.  Pagkatapos magbayad ng pamasahe ay inihilig ni Ethan ang ulo ng kasintahan sa kanyang balikat. Yumakap naman si Audrey sa braso nito.  Isa sa mga nagustuhang katangian ni Audrey sa kasintahan ay ang pagiging praktikal nito. Malayo na ang inasenso ni Ethan pero heto, at komportable pa ring sumasakay sa mga pampublikong sasakyan. NI minsan ay hindi niya ito kinakitaan ng ere. Nanatili itong mapagkumbaba sa kabila ng mga tagumpay na inani sa loob lamang ng maikling panahon. 

Napangiti si Audrey.

Nahagip ito ng tingin ni Ethan.

"Bakit?" tanong nito.

Hindi kumibo si Audrey. Yumakap lang ito ng mas mahigpit pa sa braso ng nobyo.

---------------------------------------------

"Gising ka pa?" text ni Audrey kay Ethan.

"Yup. Bakit ikaw? Gising ka pa rin??" Sagot nito.

"Hindi ako makatulog eh."

"Ako rin. May iniisip ka ba?"

"Wala naman." pagsisinungaling ni Audrey.

"Ako din. Wala rin naman ako naiisip. Pero di ako makatulog." pagsisinungaling rin ni Ethan.

Parehas silang tinamaan sa biro ni Edward ng araw na iyon. Minsan nga bang sumagi sa isipan nila ang magpakasal na?

-------------------------------------------------

May ilang araw ding lumipas ngunit tila hindi pinatahimik ng munting birong iyon si Ethan.  Gabi-gabi siyang napapaisip tungkol dito. Pero pinilit pa rin niyang tinatago ang laman ng kanyang isipan kay Audrey. Gayundin naman si Audrey. Tila napapaisip na rin siya at ninanais na rin na marinig sa kasintahan ang mga katagang "Will you marry me?”  Gusto na nga rin niya sigurong maikasal na sa nobyo pero sumasagi pa rin sa kaniyang isipan ang magandang takbo ng kanilang career. Hindi kaya maging hadlang ito kung magdedesisyon sila ng padalos-dalos?

After office hours, lumapit si Ethan kay Mitch. "Mitch, last time ba na nandito si Audrey, were you talking about getting married?"

Dahil dito, natawa si Mitch.

"Ha? Bakit mo naman natanong yan? Hahah! Don't tell me you're starting to get conscious na with that?" sabi ni Mitch.

"Wala naman. You're the girl. Don't you think it's about time I should propose na to her?"

"Propose? Now, you're serious. Or, are you that serious na ba? Baka naman nabibigla ka lang? What made you think of that?"

"I think I'm ready to bring this relationship to next level. I think I already had so much blessings in this singleness. Ready na rin siguro ako magpakasal, or even have a family of my own. My savings is more than enough to start it with something isama mo pa ang pampakasal. And I believe Audrey has her own, too, for her future. Career-wise, finance-wise, I guess we're ready."

"And I sincerely think na you guys are responsible enough para mapagtagumpayan n'yo ito. So, what's your plan?"

"Hey, hey! Ang seryoso n'yo ah? Anong meron?" biglang akbay ni Edward kay Ethan.

"I'm thinking of a big project, pare. Are you in?" tusong sagot ni Ethan.

"Anong klaseng project yan, pare? Basta legal yan game ako, haha!"

"Magre-resign ako."

"What!?! Akala ko ba…." pagkabigla ni Mitch.

"SShhhh! This is the plan." sagot ni Ethan.

----------------------------

Nang mga sumunod na araw, ay napansin ni Audrey ang pananamlay ng nobyo. Alam niyang may gumugulo sa isipan nito kaya naisipan niyang biglain ng dalaw ito sa office niya. Pinuntahan niya ito bago maglunch para masabayan na rin niya ng pagkain.

"Ethan…" sabay ngiti ni Audrey ng umupo ito sa guest chair sa tabi ng workstation ng illy nya.

"Uy illy, napadaan ka." tatayo pa dapat ang huli pero pinigil na siya ni Audrey.

"Sige na tapusin mo muna yan. Sabay ako sa inyong maglunch ha?"

"Tapos na rin naman ito. Nirereview ko na lang."

"Pare.. Uy Audrey, andito ka pala, sama ka ba sa amin maglunch out? Greenbelt ba tayo, pre? Bakit kasi sa malayo pa, pwede naman tayo magbulungan dito. Hahaha!" Biglang iwan din sa kanila ni Edward.

"Lunch out pala kayo. Hindi mo man lang ako niyaya. Hmp! At anong bulungan yun ha? May hindi ka ba sinasabi sa akin?"

"Wala yun. May topak na naman yata yang si Edward. Haha." ngunit halatang pilit ang pagkakangiti nito. Lalong nagworry si Audrey. Tiyak na niya ngayon na may tinatago ang kasintahan.

"Hi Audrey! Tara na? Kasama ka pala namin. May sasabihin daw si Ethan eh kaya lang.. Ayaw niyang sabihin dito." biglang bulong ni Mitch. Napatingin na lang si Audrey ng may kahulugan kay Ethan. Ngumiti na lang ang isa.

"Let's go. Hoy Edward iwan ka na namin!" yaya ni Ethan sa mga kasama. Inalalayan na rin niya sa pagtayo at paglabas ng office ang kasintahan.

Walking distance lang ang mga hilera ng restaurants ng Greenbelt sa building nila kaya dito nila naisipang kumain.

"Gusto ko sanang kumain sa mga jollyjeep na lang eh, pero madaming tao. Baka hindi rin tayo masyadong magkausap." sabi ni Ethan habang tumitingin sa menu para umorder.

"Talaga lang ha? Bakit naman? Eh di sana sa pantry na lang tayo kumain kung 'yun ang gusto mo." medyo naiinis na wika ni Audrey. Nahihiwagaan at naiinis kasi siya sa mga kinikilos ng nobyo. Tila nabigla yata siya sa pagsabay sa nobyo ngayon. Wala siyang inaasahang sasabihin si Ethan. Walang nasasabi sa kanya ang nobyo ng mga nakaraang araw. Maliban sa isang bagay na matagal na nilang napag-usapan.

"Hindi naman siguro…" bulong sa sarili ni Audrey.

"Don't you like it here, dear? Lipat na lang tayo?" tanong ni Mitch. Si Mitch kasi ang nagturo sa restaurant na kinakainan nila ngayon.

"No. Sorry, Mitch. It's fine here. Yang kaibigan mo kasi, may nalalaman pang jollyjeep jollyjeep."

"Wow pare, nagiging nostalgic ka yata? May kinalaman ba sa sasabihin mo? Seryosong tanong ni Edward.

Tumingin lang sa Audrey dito. "May idea kaya si Edward sa sasabihin ni Ethan?" napaisip siya.

"Hayyy, kung ano na lang 'yung kay Ethan. 'Yun na lang din 'yung sa akin. Alam n'yo naman, all out support ako d'yan." parang nagsi-sink in na kay Audrey ang sasabihin ng kasintahan.

"Eh pano kung coffee lang ako?"

"Hay nako, naglunch-out ka pa? Gusto mo ako na lang ang mag-order para sa'yo?"

"Joke lang. Alam na ni Mitch 'yung.. gusto ko. S'ya na o-order. I think, you will like it, too."

"Right. You know I love surprises, Ethan, but not this way." Naiinis at nalulungkot na si Audrey.

"Hey, food lang ang tinutukoy ko. Smile na muna d'yan."

Tumawag na ng waitress si Mitch at nagsimula ng umorder. Mabilis din namang naihain sa kanila ang pagkain nila. Nasa kalagitnaan na sila ng pagkain pero halos walang may gustong bumasag na katahimikan. Awkward na.

"Naalala mo ba 'yung binanggit ko sa'yo dati, illy?" sabay hawak ni Ethan sa kamay ng nobya.

Tumango lang si Audrey.

Nakatingin lang ang dalawa nilang kaibigan.

"Masarap 'yung food, in fairness, Mitch ah." si Edward.

"Really? I mean really, Edward?" may pagka-sarcastic na sagot ng isa.

"What? I'm just trying to lighten up the mood. Ang serious nung dalawa o."

"I thought you already said no? Did they contact you again? With a better offer this time?" pagtatanong ni Audrey.

"What do you mean? May nag-offer sa'yo pare? Anong company? Anong position? Mas okay ba benefits? Teka. 'yan ba sasabihin mo? I think it's more of a good news. Bakit kayo nagkakaganyan?" nang biglang binatukan ni Mitch si Edward. "Aray! Bakit mo ko binatukan?"

"Sira ka ba? Eh di ibig sabihin niyan magreresign na si Ethan!"

"He said no then."  Patuloy lang sa pagkain si Audrey.

"I… accepted it already."

Natahimik ulit ang lahat.

"So, what's the plan?" tanong ni Mitch.

"They are already working with my visa." mahinang tugon ni Ethan.

"Visa? Ethan?" natigilan na sa pagkain si Audrey. May halong panginginig ang boses.  Maaari ring nangingilid na ang luha sa gilid ng kanyang mga mata. Pinilit niyang kumalma. Humugot siya ng isang malalim na buntong-hininga bago nagsalita ulit.

"Akala ko ba ayaw mong iwan company natin kasi naging meaningful sa'yo to? And now, you’re leaving not just the company, but the country, too."

"I think, it's for the good naman, drey. Malapit lang naman ang Australia dito, and the company gave me a bi-annual, month-long vacation. Mas mabilis akong makakaipon doon. And career-wise, mas may growth ako dun. I'm not doing this for myself alone naman eh. I'm doing this… for us, drey."

"Ok. Let's finish our meal na, baka ma-overbreak pa tayo. At least, we know what's on your mind naman na di'ba? This is your big announcement pala. Congratulations Ethan. Sabi ko naman sa inyo, all out support ako d'yan sa friend n'yo." tumulo na ng bahagya ang luha sa pisngi ni Audrey.

Tahimik ang apat ng pagbalik sa office. Maayos naman na nagpaalam si Audrey sa magkakaibigan nang bumaba na siya sa elevator pagdating sa floor niya. Hindi na siya nagpasama pa sa nobyo.

"Don't you think you push it a bit far this time, Ethan?" Tanong ni Edward.

"Well that's the idea." ang tila hindi nababahalang sagot ni Ethan. "Suportado talaga niya ako sa lahat ng decisions ko. Sigurado ako tanggap na niya ngayon pa lang ang pag-alis ko, na hindi naman talaga mangyayari. Basta inaasahan ko cooperation n'yo ha? Yung preps natin dapat magawa na natin this week. I'm excited."

Gabi.

May message si Ethan sa cellphone.

"I love you, illy."

Nagpalitan na sila ng mensahe.

"I love you, too. How are you?"

"I'm okay na. Sad, but I'm ok."

"Did you cry?"

"a little."

"I'm sorry."

"No, I'm sorry. Sabi nga natin dati 'di ba? Hindi dapat hindrance ang relationship sa growth natin. So I accept your decision. I know it's for our good."

"Nagdadalawang-isip na nga ulit ako eh. It's never an easy decision. I don't know how I would feel 'pag nagkapalit tayo ng pwesto di ba?"

"Kelan ka magpapasa ng resignation?"

"Baka on Friday, an immediate one."

"Immediate? Bakit???"

Tinawagan ni Ethan si Audrey.

"drey…."

"o, why did you call pa?"

"I lied, illy. The company isn't working on my visa. All the papers are done."

Katahimikan.

"Andyan ka pa?"

"Yes. Sorry Ethan. Sige. Inaantok na ako eh. Bukas na lang ulit. I love you… I love you so much."

Sabay tunog ng click ng cellphone.

--------------------------------------------

Friday.

Non-stop ang palitan ng email ng mga magkakaibigan na natapos din sa isang thumbs-up sign.

"Good job mga pare! Tomorrow will be the biggest day of my life. Or the start of the biggest days of my life." masayang sabi ni Ethan sa mga kaibigan.

"Wow ha! Pare na rin ako?" nakatawang sagot ni Mitch. "Early out ka di'ba? Tatawagan mo na ba si Audrey? Start na ito. Ahihihi! Kinikilig na ako! Naalala ko pa, last year ba 'yon? Nung akala namin magkakahiwalay na kayo. Mga ganitong panahon din yata yun. Grabe, tapos ngayon… ayiiiiii. Promise kinikilig ako! Hahaha!"

"Sira. Matagal na 'yon. Medyo bago pa lang yata kami nun. Nalampasan na namin yung pagsubok na yun. With flying colors! Hahaha!"

"Literal na flying colors yun, pare. Fireworks!" sabad ni Edward. "Ikaw na swerte sa perfect timing! Hahaha!"

"Hahaha! And I'm expecting the most perfect of all timings tomorrow! Hahaha! Thank you mga pare. This won't work without your help. Thanks talaga ng marami."

Nasa ganun silang tagpo ng biglang bumukas ang pinto ng kanilang office. Hindi na pala nahintay ni Audrey ang tawag ni Ethan. Kusa na siyang pumunta dito. Napangiti na lang si Audrey dahil sa kabila ng napipintong pag-alis ng kasintahan, nakukuha pa rin nitong makipagtawanan sa mga kaibigan. Dito niya napagtanto na ang tunay na relasyon, romantiko man o pagkakaibigan, ay hindi mahahadlangan ng distansya at pagkakalayo. Alam niyang hanggang sa huli ay magiging silang mga tunay na magkakaibigan.

"Audrey?!"

Nagulat ang tatlo ng makita ang dalaga.

"Oh, parang nakakita kayo ng multo ah? First time?" may balak na pagsali sa tawanan ni Audrey.

Humalik sa pisngi si Ethan. "Sabi ko sa'yo tatawagan kita pag ok na eh. Anyway, patawag na rin sana ako sa'yo. Napakwento lang ng konti."

"Nagpaalam na rin naman ako kay boss. Sabi ko early out ako today. Ok naman sa kanya kaya dumiretso na ako dito."

"O sige, paalam ka na sa kanila, iwan na natin 'yang mga 'yan. Hahaha!"

"Ikaw nga 'tong mang-iiwan eh." biglang banat naman ni Edward.

"Tumigil nga kayo d'yan sa mga iwan iwan na yan. Ethan will be back for us rin naman." Nakangiting sangga ni Audrey.

Upang lalong maging kapani-paniwala, yumakap pa ang dalawa kay Ethan at sinamahan hanggang sa lobby ng department nila.

"Hindi pa ako aalis. Maglilibot muna kami ni Audrey dito. Tapos picture-picture na rin, hahah!" sabi ni Ethan.

"Mamimiss ka namin, pare. Balitaan mo agad kami ha." sabay kindat ni Edward.

Bumukas na ang elevator at sumakay na doon ang magkasintahan.

"Training room?" tanong ni Audrey.

Ngumiti lang si Ethan.

Doon nga sila unang nagtungo.

May kasalukuyang gumagamit ng training facilities nila. Mga newly-hired employees.

"Parang kelan lang…" sabi ni Ethan. Tila nadadala na rin siya ng kanyang emosyon. Humawak siya ng mahigpit sa kamay ng nobya.  "Tayo 'yung nakaupo sa loob niyan."

"Hindi ko nga inakala na magiging close man lang tayo nung nagti-training pa tayo. Magkalayo kasi tayo ng pwesto."

"Oo nga eh. Buti na lang medyo papansin ka noon, at napansin kita. Hahaha!"

"Ano ka? Ikaw kaya ang unang nagpapansin d'yan. Kung hindi lang kina Mitch hindi naman kita papansinin noh!"

"Eh di nagsisisi ka sana ngayon kung hindi mo ako pinansin?"

"ikaw rin naman, sising-sisi ka siguro kung hindi ka nagpapansin."

Parehas na nakangiti ang magkasintahan ng lumabas sila ng Training Area.

"Sa Ayala Tri tayo?" tanong ni Audrey.

"Let's go home na muna. I need to prepare my things."

"Akala ko ba gusto mong puntahan 'yung mga memorable places natin?"

"Malayo pa kasi kung lalakarin. Out of way sa parking natin." pagmamadali ni Ethan. "Tomorrow, kahit 'wag n'yo na akong ihatid sa airport. Mas malulungkot lang ako kung makikita ko kayong nasasaktan habang paalis ako. No more buts, please, illy."

Tumango na lang ang babae.

Kinabukasan.

Alas-6 y media ng gabi.

Sa isang sulok ng Ayala Triangle.

Ang dati-rating dalawang aninong magkaagapay, ay nag-iisa na lang na nagmumukmok.

Nalulungkot.

Nasasaktan.

Nagtatanong.

Naguguluhan.

"Akala ko, hindi na kami magkakalayo…"

Kasabay ng paglubog ng araw ay ang pagpatak ng luha sa kanyang mga mata.

Dumaloy ito pababa sa pisngi.

Tumayo na siya at akmang aalis.

Kasabay ng pagdilim ay ang unti-unting pagtugtog ng musika sa paligid.

Natigilan ang karamihan.

Kabilang na rin si Audrey.

"Wala pa namang December ah. Dry-run ba 'to ng light show?"

Patuloy ang paglikha ng musika.

Iba ito sa nakagisnan nilang light show.

Walang christmas lights; walang christmas songs.

Tanging mga ilaw lang.

Na tila lumilipad sa paligid at sumasayaw kasabay ng mga tugtuging tila nakagagaan ng loob.

Kung pakikinggan, tila ay orchestra ang tumutugtog, na kasaliw pa ang mga kampanilya.

Sa magiliw na paggalaw ng mga liwanag, ay gumuhit ang mga letra sa himpapawid sa pamamagitan ng makapal at maputing usok.

"WILL YOU MARRY ME?"

"Proposal?" nakangiting banggit ni Audrey na hindi maitagong kinikilig sa mga nasasaksihan. Bahagya rin siyang nainggit ng mabilis na nanumbalik sa kanyang alaala ang pangingibang-bansa ng kanyang mahal.

Patuloy ang musika at ang ilaw sa paligid.

Lumakad siya at lumapit ng kaunti.

Gustong masaksihan ang isang napakatamis na tagpo.

Dumilim ang paligid.

Isang spotlight ang biglang tumutok kay Audrey.

Muling lumabas ang mga katagang "WILL YOU MARRY ME?"  sa paligid.

Naguguluhan na si Audrey.

At sa pagtingin niya sa paligid ay tila naaaninag niya ang mga mukhang pamilyar sa kanya.

Mga kabatchmate nila sa orientation.

Unti-unti na rin niyang nakita sa paligid si Edward at Mitch.

May mga nagpapalakpakan ng mga tao sa paligid niya. Lahat ay natutuwa at nakangiti.

Isang pamilyar na musika ang ngayon ay maririnig.

Theme song daw nila ni Illy.

Muling naglaro ng mga letra ang mga munting ilaw.

"I ❤ our orientation; I met you."

"I ❤ our regularization and promotion; we survived all our hardships and triumphed from it."

"And now I'm resigning."

"I don't want you to be my GF anymore."

"I want you to be my wife, my queen."

"I love you with all my ❤ "

"So tell me, ILLY"

"WILL YOU MARRY ME?"

Sa isang madilim na sulok ay may kunti-kunting maaaninag na isang anino.

Isang mangingibig.

Lumalakad papalapit kay Audrey.

Lumuhod sa harap nito.

At itinaas ang isang singsing.

"Will you marry me, Audrey?" ang wika ni Ethan. Nakangiti. Buong pusong naghihintay sa sagot na mamumutawi sa mga labi ng kasintahan.

"Ethan…" ang hindi makapaniwalang sambit ni Audrey. Nakatakip ang mga kamay sa bibig. Pumapatak ang mga luha na ngayon ay sa kaligayahan.

"Mahal na mahal kita, Ethan…" at yumakap ito ng mahigpit sa nobyo.

"Mahal na mahal din kita, Audrey…"

Kumalas sa pagkayakap si Audrey.

Inabot ang kamay sa nobyo.

"Yes, Ethan, I will."

At sa pagsuot ni Ethan ng singsing kay Audrey ay nagliparan ang makukulay na fireworks sa langit.

Hindi maipinta ang kagalakan ng mga kaibigan nila. Gayundin ng kanilang mga pamilya.

Patuloy ang musika.

Patuloy ang palakpakan.

Patuloy ang pagliwanag ng mga paputok.

Patuloy silang walang naririnig kundi ang malalakas na tibok ng kanilang mga puso.

Ang tibok ng mga pusong nagmamahalan.

------------------------

WAKAS

-----------------------

"Kinakabahan pa rin yata ako."

"Ha? Hanggang ngayon kinakabahan ka pa rin?"

"First time eh."

"SShhhhh"

"Hindi ko yata alam gagawin ko."

"Hindi ka ba naeexcite? Ahihi."

"Excited. Pero…."

"Pero?"

"Teka, ikaw na yata tinatanong ni Father."

"Ha? Ako na ba? Daldal mo kasi eh."

"Yes, Father."

"I do."

This is the final installation to the series ♥Orientation. Here's the link to the previous releases in case you haven't read them yet: Please Enjoy! =)

❤Orientation

❤Regularization & Promotion